Yorgun Hayatta Sen Olmasan

bir sessiz sahilin dalgalarını dinler mahsuni gönlüm
ebediyetin mahkumiyetini paylasan bedenim
birde sevginin şiddet duvarlarını aşarak seni arzular
her gecen gun her gecen saat her gecen dakika
biraz daha sabret diyen gönlümü avuturcasına
herseyi geride bırakıp terk edecek ellerim
yüregim yüreginin sesinden yoksun
gözlerim gözlerindeki yanan ateşten mahrum yasayacak
kara toprak bizi bize katana kadar
ellerini ellerimde hissedene kadar soguk bedenımı ıslanmıs
topraga koymayacak bu deli kalbim sensiz olan
hiç bir oyuna gelmeyecek yelken acan her gemi gibi
oda yelken acacak limanın en sakin kıyılarında
gözyaslarıyla denizi birbirine katacak
sahile vuran her dalgada sensizlige agladıgını duyuracak
bası bos yalnız gezen martılara
yeni gün dogumlarının denize kattıgı sevgi olacak
kıyılarımda senden arta kalan bir parca yosun parcası kalacak
seni hatırlamam için degil baktıkca ders alabılmem için
canım annem 

Ersin MUTLU