ANNE BAK BEN GELDİM Dışarısı çok soğuk anne. Üşüdüm. Aç koynunu, bak ben geldim. Seni çok özledim anne. Bakışını,gülüşünü, O sımsıcak ve sevgi dolu sesinle “Yaban gülüm “deyişini özledim. Her saçlarımı taradığında, Öpmeni ,koklamanı unutmadım anne. “Yaban gülleri gibi kokuyorlar ” derdin. Kır çiçekleri gibi saf ve temiz, Bir o kadar da kırılgansın derdin. Kıyamazdın gülden ağır laf demeye. Ceylan gözlüm derdin sürekli. İçinde en derin fırtınaları yaşarken bile, O fırtınanın beni de önüne katmasına kıyamazdın. Sevgin bir şelale gibi akardı O gülen gözbebeklerinde. Amansız fırtınalarda Sığındığım tek limandın. Saldırılarda koruyan tek kalemdin. Neden bırakıp gittin anne? Neden?… Hiç düşünmedin mi ceylan gözlün ne eder… Fırtınalarda hangi limana sığınır… Hangi kale korur kır çiçeğini. Yabangülleri gibi kokan saçlarını kim tarar… Yokluğun, yokluğum oldu anne. Kır çiçeğin yaban ellere düştü. Kırdılar, ezdiler,incecik dallarından kopardılar. Rüzgâra verdiler onu. Ne yöne estiyse rüzgâr, Beraberinde sürüklendi durdu… Feryatları umutsuzca yankılandı durdu Kendi yüreğinin labirentlerinde. O yakan kavuran feryatlarımı bir duyan olmadı , Koşup ellerimden tutan birisi yoktu. Yaban gülleri gibi kokan O ipek saçlardan eser yok anne. O ceylan gözlerden akan her damla yaş Hasretini, özlemini ve acımı taşıyordu. Yokluğun burgu gibi deliyordu içimi. Hasretine daha fazla dayanamadım. Koşar adım sana geldim. Dışarısı çok soğuktu anne. Çok…. Murat YILDIRIM Hikayesi: Bu şiiri bir gazete haberinden esinlenerek yazdım.Haber beni çok etkiledi.Anne baba ayrı yaşayan bir çiftin tek kızını mahkeme anneye veriyor.Baba yeniden evleniyor.Anne ise kızıyla birlikte hayata tutunmaya çalışıyor.Anne çok sürmüyor amansız bir hastalığa yakalanıyor ve ölüyor.Kız babaya dönüyor,ama üvey anne kısa sürede onu hayattan bıkar duruma getiriyor.Kız dayanamıyor sonunda evden kaçıyor.Sığındığı bütün akrabaları kızı birkaç gün misafir ettikten sonra babasının yanına dönmesini söylüyorlar.Çok geçmiyor kız bütün akrabalarından da dışlanmış oluyor.Derken sokağa düşüyor,tecavüze uğruyor birkaç kez.Ayaza dönmüş bir sonbahar gecesinde,bir parkta ölüme gidiyor.İntihar ederken elinde küçücük bir kağıtta “anne üşüdüm,aç koynunu ben geldim”yazıyormuş.