ÖNCE KADINIM SONRA ANNE

Bir çift gülen göz olmaktır bütün emelim.
Zulmün kara bulutlarına inat
Birer sevda bulutu olup
O gözlerle umut taşımaktır.
Sevda bulutunda sevgi yağmuru olup
Doyasıya yağmaktır,yangın yeri yüreklere.
Kimileri sevgili diye tuttu beni.
Kimileri yalanlarla avuttu beni.
Kimileri boynuma kementler attı,
Köle pazarlarında sattı beni.
Engisizyonun karanlık labirentlerinde,
Önceleri, yüzümdeki benlere uzun uzun baktılar
Sonra da, cadı dediler ve diri diri yaktılar.
Bir yudum ışıktım oysa ben.
O kopkoyu karanlıklara inat,
Sevgiyle parlayan bir ışık huzmesiydim.
Uykuya hasret gözlerle ,
Ninniler söylerken bir yanım,
Giyotindeki sepete düşüyordu diğer yanım.
Bir yanım Jan Dark (Jeanne d'Arc)gibi yandı kavruldu.
Küllerim havaya savruldu.
Diğer yanım Leyla Halit oldu zulme kafa tuttu.
Estelya adında bir sevgi halesi olup,
Noturdamın çan kulesine çıktım.
Oradan Guazimono’nun yüreğine aktım.
Hepati(Hypatia) idi adım,elimde bilimin ışığı.
Sevgiliye koşar gibi gidiyordum tüm insanlara.
Akdeniz kıyılarının akşam yaz serinliğinde,
Yüreklerindeki karanlıkları yüzlerine vuran,
İnsancıkların hoyrat ellerine düştüm.
Deniz kabuklarıyla lime lime edilirken her yanım,
İnsanlık adına ışığı taşıyordu akan kanım.
Savaşların ilk kurbanları oldum hep.
Şahsımda insanlığın ırzına geçildi defalarca.
Günahtan habersiz,günah çocukları büyüttü bir yanım,
Elinin kınasına eşlik eden satırıyla,
Nene hatun olup
Zulmün üzerine ateş gibi yağdı diğer yanım.
Kara Afrika’sının ormanlarında,
Hayvanlar gibi beni avladılar .
Bembeyaz düşlerimin üzerine,
Ellerinin karasını çaldılar.
Kerbela’ da yolumu çevirdiler.
Beni yavrumdan ayırdılar.
Kutsalıma aldırmadan,
Çırılçıplak develere sardılar.
Tiananmende ,
Paletlerin altında ezilirken yavrularım,
Onların acılarıyla yanıyordu her yanım.
Sevgi damlası olup düşerken mecnunun yüreğine.
Ferhat’a dağları deldirdi bir diğer yanım.
Halepçe’de,mememde bebeğimle
Ölümün koynuna girdi bir başka yanım.
Önümde nice imparatorlar diz çöktü,
Nice imparatorluklar battı.
Bir yanım kafesteki aslanlara atılırken,
Nice aslanları kafesledi diğer yanım.
Vietnam’da,yağmur olup yağan
Napalmlerle kıvrıla kıvrıla yanarken bedenim,
Kucağımda bebeğim,
Çırılçıplak bedenimle umuda koşuyordum.
Bir yandan koşuyordum,
Bir yandan da,
“İnsanlık böyle bir zulme nasıl seyirci kalır” diye şaşıyordum.
Sonradan anladım ki;
Sadece Vietnam da değil,
Filistin’de ,Irak’ta,Afrika’da
Dünyanın pek çok yerinde
Ateş olup üzerimize yağıyorlardı.
O ateşlerin içinden süzülür gibi gelenleriz biz.
Yani ana,bacı,nine,hala,teyze..
Yani bütün kadınlar.
Önce kadınız sonra anne.
Sevgidir tek gıdamız,
Sevmektir tek sermayemiz.
Kan güllerine inat,
Hiç bitmez yüreğimizin yediverenleri .
Hiç bitmez yüreğimizin beyaz güvercinleri.

Murat YILDIRIM  -7Mart 2008