Hangi sonu seçmeli?  Hedef belliydi esasında, yaklasmakta olan bir sonum vardı hayatımda ve ben son olmaktan önce son bulmayı tercih ediyordum. Ayaga kalkıp gökyüzüne ellerimi acıyordum,ayaklarım bir çığın altından yeni cıkmıscasına soguktu ve çıplaklardı. Topraga veriyordum tüm enerjimi,etraf sessizleşiyordu, kulagıma gelen kuş sesleri yerini insan çıglıklarına bırakıyordu. Biliyorum son degildi insanların çığlıkları, sıralanmışlardı hepsi ardı arkasına,aynı tonlamaları cıkartacaklardı hayatımda. Gözlerimin içleri doluydu ama kapatabiliyordum, ben son bulmayı secmiştim çünkü.Tekrar actıgımda saniyeler akıp gidiyordu önümden,ellerimle sarılmak istiyordum hepsine tek tek,gitmeyin sonumu bana getirmeyin..  Saniyelere bagırıyordum avazım cıktıgı kadar,kötü görmeyi basaran gözlerime engel olmuyordu göz kapaklarım ve saniye, saniye yaklasan sona inat bir adım atabiliyordum.Toprak çıplak ayaklarıma,bir soba sıcaklıgında işlerken,içim ürperiyordu. Gözlerimi gökmaviden alıyordum ve ellerim ter içindeydi. Sanki kanamak için degilde sadece görünmek için olusan yaralarıma inat,sonumu seçiyordum,seçme hakkımı kendimden yana kullanıyordum. Şehir sessizligini bozmadan,cıglıkları siliyordum kulaklarımdan ve ben uykudan uyanıyordum sanki. Hersey tertemizdi,içime çekmeyi başarabildigim,yeni olusan yagmurların verdiği toprak kokusu beni yürümeye teşviklendiriyordu.Gercekle hayal arasında sıkısmıs bir kaderin içinde... Ben hangi sonu seçmeyi başarmıstım bilmiyorum....                            Ersin MUTLU