Bu iğrenç dünyaya neden geldiğimi dünya güzeli harika bir kadını sevene kadar bilmiyordum. Onu sevince anladımki beni bekleyen oymuş, onun içinmiş bu yaşa kadar gelmem. 
Geceleri en çok yorulduğum anlardı. O tavana gözlerimi dikerdim doğru ama, oradaki sevdiğim kadının hayalini bir türlü yanıma indiremezdim içtiğim sigaraların ağırlığı kendimden geçirene kadar.
Sabah olunca yeni bir umut başlar, dünkünden daha güzel olması dileği ile günler birbirini kovalar, sanki hiç ölmeyecekmişiz gibi.. 

Ben herşeyi aşkı,sevmeyi anlamıştım hatta onu bir ömür beklemeyide göze almış. Ben sevmeyi çok iyi öğrenmiştim biliyorumki son nefesimde ben onun ismini sayıklarken o yanımda olmayacaktı. 
BELKİ O GÜN ONU NE KADAR SEVDİĞİMİ ANLAYACAKTI AMA....

KARABAL