Bekle Beni Can 

 Bu yazda geçti yine özleminle.
 Tükeniyor dediğimde artık zaman.
 Bekle beni can kavuşacağım o an.
 Bu sensizliğimdeki artık son hazan.
 Köşeme çekilipte geçmişime daldığımda,
 Böreklerinin tadı hala damağımda,
 Doyamadım ki hiç tadına,
 Sohbetimize, günün ikindi çayında.
 Bekle beni can, bekle geleceğim,
 Olacağım seninle, bıraktığım o çıkmazda.
 Buradayım hala senli çocukluğumda,
 Nasıl da özledim kokunu bir bilsen,
 Arınırdım bütün korkularımdan,
 En karanlık gecelerde bile,
 Sana sımsıkı sarılpta uyuduğumda.
 Düşlerim, hep senli geçen yaşlarımda
 Yürüdüğümüz atatürk bulvarında.
 Çınlayan kahkahalarını unutabilirmiyim,
 Bazense hüzünlü gözyaşlarını akıttığın,
 Hayatı sevgiye dönüştürdüğün sinemalarında.
 O günü, İlk ayrılığımızı hatırlarmısın,
 Sen yaşamaya çekilirken kendi yalnızlığında,
 Beni bıraktın sensiz karanlıklarda.
 Gözlerinden yüzreğime akarken yaşlar.
 Sensizliği ilk kez yaşadığımda.
 Sonrasında biliyorsun arkası kesilmedi,
 Ne hasretimin ne de sana özlemin.
 Bölündü sevgilerin her biri bir parça.
 Ne yaşayabildim bir yeni sevda,
 Ne de yaşayabildim yeni bir can da.
 Bambaşkaydı senin sevdan.
 Yüreğim sensiz şimdi paramparça.
 Hiç farkında bile olamadın,
 O güzel tebessümünle,
 Terkederken ebediyen beni.
 Yetmedi ne sevgin ne de çaban
 Çok uğraştın,toparlayamadın
 Sana ait canında can üç bedeni.
 İstemezdim şimdilerde görmeni,
 Savrulan her biri bir köşeye,
 Canımda can dediklerini.
 Özledim seni, çok özledim can.
 Bekle beni geleceğim.
 Çok daha geçmeyecek zaman
 Sensizliğimle yalnızlığımda.
 Akıyorken yüreğimden toprağına kan. 
 

      Faik AKINCI; 07/09/08 İstanbul