ÇOK SEVDİM BİR ZAMANLAR, SEVİYORUM YİNE DE Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün Masal şehirlerini geçerken hızla Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de Ürpertili, sımsıcak tenini kadınların Salmak serin sulara gövdemi Düşüp gitmek ardına şiirin ve aşkın Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de Varolduğumu düşünmeyi, ürpererek.. Karanlık bir odada küçük bir çocuk gibi Yağmurdan ve yalnızlıktan ürperek Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de Düşüncemi geniş ve sonsuz olanla birleştirmeyi Hırçın ve ele geçmezce atılgan Uysal ve usulcacık benim olan şeyi... Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de Ve hep seveceğim beynim ve tenim varoldukca bu dünyada Pırıl pırıl olanı, her zaman bir güz diriliğinde Değişmez ve değişken olanı sonsuzca...          BEN Mİ? EVET... Ben mi?evet... Bir gün çıkıp gideceğim kapıları,evleri,dergileri,hüzünleri bırakarak... Bir çiçek merhaba diyecek... Hoş geldin diyecek dağ... Orman gülümseyecek... Anımsayışların,bekleyişlerin,ümitlerin yada Ümitsizliklerin Hırsların,yarışların,tasaların kalktığı yerde Tam anlatanın kaldığı yerde başlayacak şiir... Hiç kimseye seslenmeyen,kendi kendine yeten sadece... Kendi mantığı;kendi güzelliği içinde tutarlı... Ama halkın yaşantısı girecektir oraya,çünkü yaşayan büyük bir şeydir halk... Deniz ve ufuk girecek,karınca yuvaları,gökyüzü,kozalaklar Ve kopuk ve artık hasetsiz bir aşk... Yani sevişmek denizle,koşulsuz,önyargısız,hesapsız... Yani uzanmak ve düşünmek binlerce yıl.. Doğan,ölen ve yaşayan şeyleri... Doğumu,ölümü ve yaşamayı Yani dingin ve büyük olan herşeyi anlatmak... Ben mi?evet .çıkıp gideceğim bir gün... Tasasız,gözyaşsız,geride birşey bırakmadan ve birşey Beklemeden ilerde... Sadece yağmur sularından pırıl pırıl bir yürek Artık kendi kendinin anlamı ve nedeni olan bir yürekle...